s. Joanna Halina Lossow

Nagrobek

Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu

Biogram

Halina Lossow, imię zakonne Joanna od Miłosierdzia Bożego (ur. 10 lipca 1908 w Boruszynie koło Czarnkowa, zm. 1 stycznia 2005 w Laskach) — polska zakonnica katolicka, zasłużona dla idei ekumenizmu w Polsce. 

Dzieciństwo i młodość

Halina Lossow urodziła się w znanej wielkopolskiej rodzinie ziemiańskiej o długoletnich tradycjach patriotycznych. Jej ojciec, Józef Lossow, był jednym z pierwszych dowódców 15. Pułku Ułanów Poznańskich, biorącego udział w Powstaniu wielkopolskim, a następnie w Wojnie polsko-bolszewickiej. Dosłużył się stopnia majora.W tym samym pułku służył w randze dowódcy plutonu podczas Kampanii wrześniowej brat Haliny, Aleksander, później także działacz Narodowej Organizacji Wojskowej i szef sztabu Zgrupowania Paweł AK w Powstaniu warszawskim. Józef Lossow prowadził również aktywną działalność w wielkopolskiej spółdzielczości rolnej, był członkiem Wielkopolskiego Związku Ziemian.

Początkowe nauki Halina Lossow pobierała w domu w Gryżynie, dokąd rodzina przeprowadziła się w roku 1910 z Boruszyna. Wszystkie dzieci odebrały tu staranne wykształcenie, dzięki zatrudnieniu kilku guwernantek i nauczycielek. W latach 1920-1922 uczęszczała do Państwowego Gimnazjum im. Generałowej Zamoyskiej w Poznaniu, w latach 1922-1926 do Prywatnego Gimnazjum Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Poznaniu, gdzie w ostatnim roku nauki zdała maturę. Następnie studiowała filologię romańską na Uniwersytecie Poznańskim. Stopień magisterski uzyskała 17 grudnia 1931 r. po obronie pracy La femme dans le théâtre de Dumas-fils.

W czasie studiów Halina Lossow zaangażowała się w działalność sekcji wielkopolskiej Koła Młodych Ziemianek. Prace tej organizacji prowadzone były w trzech kierunkach: formacji własnej w duchu katolicyzmu, akcji oświatowej wśród młodzieży wiejskiej oraz budzenia ducha polskości i przeciwstawiania się germanizacji. Jako studentka założyła też w swojej rodzinnej parafii w Gryżynie koło Stowarzyszenia Młodych Polek, którego większość oddziałów została w 1934 r. włączona do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej.

W roku 1928 (lub w 1929) Halina Lossow uczestniczyła w rekolekcjach, które wywarły wpływ na całe jej późniejsze życie. Zorganizowano je dla Stowarzyszenia Młodych Ziemianek w Bolechowie, a prowadził je ks. Władysław Korniłowicz. Wykłady i konferencje, których tam wysłuchała całkowicie zmieniły jej dotychczasowy obraz wiary katolickiej i Kościoła. Odtąd co roku brała udział w rekolekcjach prowadzonych w różnych miejscach Wielkopolski przez ks. Korniłowicza. Zbliżyła się także do środowiska Lasek. Zafascynowała ją doktryna teologiczna chrześcijaństwa. Poszukiwała książek religijnych, wiele czytała i rozmawiała z ks. Korniłowiczem. Za jego namową wyjechała w 1932 r. na rok do Paryża, by pogłębić studia o tomizmie. Ks. Korniłowicz wyposażył Halinę Lossow w list polecający do Jacquesa Maritaina, profesora filozofii w Instytucie Katolickim w Paryżu. Ułatwił jej również wynajęcie od paryskich sióstr bezhabitowych pokoju w mieszkaniu nieopodal bazyliki Sacré Coeur, w którym pomieszkiwały inne studentki Instytutu, wywodzące się z kręgu Lasek.

Po powrocie z Paryża Halina Lossow podjęła od dłuższego czasu rodzącą się decyzję o wstąpieniu do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach. Opiekunem duchowym był tam właśnie ks. Korniłowicz, powszechnie zwany w Laskach Ojcem. Ten krok był również powodem odmowy dla propozycji bezpotomnego wujostwa z sąsiadującego z Gryżynem majątku, Zofii z Szembeków i Wacława Niemojowskich, by została przez nich przysposobiona i odziedziczyła dobra w Marchwaczu. Ostatecznie, Niemojowscy usynowili brata Haliny, Aleksandra.

Życie zakonne

Halina Lossow aspiranturę w zgromadzeniu rozpoczęła pod koniec maja 1933 r. W dniu 8 września 1933 r. nastąpiły obłóczyny i przyjęcie do postulatu. W tym też dniu Halina Lossow obrała swoje zakonne imię: Joanna od Miłosierdzia Bożego. W styczniu roku 1934 rozpoczęła dwuletni nowicjat. Pierwsze śluby zakonne złożyła 7 stycznia 1936 r., zaś profesję wieczystą w r. 1942.

W 1931 ukończyła filologię francuską na Uniwersytecie Poznańskim, w 1933 została franciszkanką (Zgromadzenie Franciszkanek Służebnic Krzyża). Uzupełniała wykształcenie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1949 ukończyła filozofię chrześcijańską, a w 1959 obroniła licencjat z teologii. Pierwsze śluby zakonne złożyła w 1936, śluby wieczyste w 1942. Związana ze środowiskiem Lasek (Zakład dla Niewidomych i Zgromadzenie Franciszkanek, powołane przez Różę Czacką, matkę Elżbietę), była przełożoną domu zakonnego w Żułowie, mistrzynią nowicjatu w Laskach, radną generalną Zgromadzenia. Prowadziła w Laskach pracę wychowawczą oraz zarządzała Domem Rekolekcyjnym.

Od początku lat 60. aktywnie uczestniczyła w ruchu ekumenicznym. Jeszcze przed Soborem Watykańskim II współtworzyła - za zgodą prymasa Wyszyńskiego - wraz z przedstawicielami innych wyznań (m.in. z luterańską diakonisą siostrą Reginą Witt) stowarzyszenie, przekształcone później w Ośrodek Ekumeniczny im. Jana XXIII przy kościele Św. Marcina w Warszawie. W Kurii Metropolitalnej w Warszawie powierzono jej funkcję sekretarza Ośrodka ds. Jedności Chrześcijan (1962-1989). W latach 1974-1995 była członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu.

Była autorką ponad 60 publikacji o tematyce ekumenicznej. Nazywano ją "matką polskiego ekumenizmu". 

Warto przeczytać:

Maria Krystyna Rottenberg FSK: Aby byli jedno. Pasja życia siostry Joanny Lossow, Oficyna Adam, Warszawa 2005, ISBN 83-7232-670-3

Link do Wikipedii z biogramem s. Joanny Haliny Lossow, z którego zaczerpnięto niniejszą treść.

Kliknij, by powrócić do poprzedniej strony