Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu
Jan Raczyński (1899-1972) – polski chirurg, profesor nauk medycznych na Akademii Medycznej w Warszawie, kierownik kliniki chirurgicznej, a w latach 1960-1965 dziekan Wydziału Lekarskiego tej Akademii.
Urodził się 28 stycznia 1899 r. w Śmile, dziś w
granicach Ukrainy. Dyplom lekarza uzyskał na Wydziale Lekarskim
Uniwersytetu Warszawskiego w 1930 r.
Początkowo był wolontariuszem w II Klinice Chirurgicznej Wydziału
Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego kierowanej przez prof. Z.
Radlińskiego, w 1931 r. został lekarzem Oddziału Chirurgicznego
Warszawskiego Szpitala dla Dzieci i od tego czasu przez wiele lat
pracował pod kierunkiem prof. Zaorskiego. Od 1933 r. był asystentem, a
później zastępcą ordynatora Oddziału Chirurgicznego Lecznicy
Sióstr Elżbietanek kierowanego również przez prof.
Zaorskiego.
Podczas kampanii wrześniowej był ordynatorem szpitala polowego. W
czasie okupacji pracował na Oddziale Gruźlicy Chirurgicznej Szpitala
Wolskiego, a następnie na Oddziale Chirurgicznym Szpitala PCK oraz
nauczał chirurgii studentów w Szkole Zaorskiego.
Od 1945 r. pracował również w Zakładzie Chirurgii Operacyjnej i
Anatomii Topograficznej Uniwersytetu Warszawskiego kierowanym przez
prof. Jana Zaorskiego. Habilitował się w 1951 r. na podstawie pracy
Obecność penicyliny we krwi i jamach ciała podczas stosowania jej do
biegu krwi i do tkanek. Od roku 1954 pracował na Oddziale Chirurgicznym
VI B Szpitala Dzieciątka Jezus kierowanym przez prof. Zaorskiego. 1
listopada 1955 r. został mianowany Kierownikiem Katedry i III Kliniki
Chirurgicznej Akademii Medycznej w Warszawie, którą zorganizował
na bazie Oddziału Chirurgicznego VI B.
Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał 7 lutego 1959 r.
Od 1951 r. do roku 1952 był Przewodniczącym Oddziału Warszawskiego
Towarzystwa Chirurgów Polskich, a w latach 1953-1956 członkiem
zarządu Towarzystwa Chirurgów Polskich. W latach 1958-1968 był
kolejno Prodziekanem, Dziekanem i Prorektorem Akademii Medycznej w
Warszawie. Od 1955 r. do 1958 r. był specjalistą wojewódzkim, a
w latach 1958-1960 specjalistą krajowym w zakresie chirurgii
ogólnej.
Przeszedł na emeryturę w roku 1969.
Prace naukowe prof. Jana Raczyńskiego dotyczyły głównie
problemów chirurgicznego leczenia choroby wrzodowej, patologii
brzusznych oraz stosowania antybiotyków.
Zmarł 18 czerwca 1972 r. w Warszawie.
Jeden z nauczycieli zawodu kardiochirurga prof. Zbigniewa Religi.
Link do Wikipedii z biogramem prof. Jana Raczyńskiegoskiego, z którego zaczerpnięto niniejszą treść.