Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu
Aleksander Małachowski
(ur. 23 listopada 1924 we Lwowie, zm. 26 stycznia 2004 w Warszawie)
– polski polityk, działacz opozycji w czasach PRL, publicysta,
wolnomularz, honorowy przewodniczący Unii Pracy, poseł na Sejm X, I, II
i IV kadencji, wicemarszałek Sejmu w latach 1993–1997.
Podczas okupacji był kurierem, łącznikiem, podchorążym, dwukrotnie
więzionym przez NKWD. Został zesłany do łagru koło Stalinogorska, gdzie
pracował w kopalni węgla kamiennego. Należał do rodziny szlacheckiej,
pieczętującej się herbem rodu Gryfitów-Świebodziców.
Działalność publicystyczna
Ukończył studia na Wydziale Prawa oraz na Wydziale Socjologii
Uniwersytetu Wrocławskiego. Później został usunięty z
uniwersytetu, gdzie pracował jako asystent, za odmowę wstąpienia do
ZMP. Przeszedł do szkolnictwa zawodowego. Po październiku 1956 założył
pisma Ruchu Rad Robotniczych "Fakty". Pracował jako dziennikarz
specjalizujący się w reportażach literackich i publicystyce kulturalnej.
Pracował w redakcjach "Współczesności", "Kultury", w radiu oraz
telewizji. Nakręcił ponad 70 filmów dokumentalnych. W TVP był
współautorem programów publicystycznych, tj. Telewizja
Nocą i Rozmowy o cierpieniu.
Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Działalność polityczna
W 1980 wstąpił do NSZZ "Solidarność", uczestniczył w I Krajowym
Zjeździe Delegatów w Gdańsku Oliwie. W stanie wojennym został
internowany na okres około roku, później był aresztowany pod
zarzutem działalności konspiracyjnej. W 1989 po raz pierwszy uzyskał
mandat poselski na Sejm kontraktowy z ramienia Komitetu Obywatelskiego,
w trakcie kadencji zakładał Solidarność Pracy, z ramienia której
w 1991 wszedł do Sejmu I kadencji. Od 1992 należał do Unii Pracy. Z
listy tego ugrupowania po raz trzeci sprawował mandat poselski w latach
1993–1997, pełniąc funkcję wicemarszałka Sejmu.
Po przegranych przez UP wyborach w 1997 krótko pełnił też
funkcję przewodniczącego Unii Pracy, zastąpiony na tym stanowisku przez
Marka Pola.
Regularnie publikował swe felietony w latach 1994–1997 w
"Wiadomościach Kulturalnych", później w "Przeglądzie
Tygodniowym", a po 2001 w "Przeglądzie". Od 1998 był prezesem zarządu
głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. Z powodu stanu zdrowia
ustąpił w grudniu 2003 z zajmowanego stanowiska.
W 2001 po raz czwarty uzyskał mandat poselski z list SLD-UP z okręgu warszawskiego.
Zmarł w trakcie kadencji, mandat po nim objął Jacek Zdrojewski.
1 września 1999 podczas uroczystości rocznicowej na Westerplatte jako
Prezes Polskiego Czerwonego Krzyża odznaczony został Komandorią Missio
Reconciliationis. W tym samym roku został odznaczony także Krzyżem
Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1995)
Link do Wikipedii z biogramem Aleksandra Małachowskiego, z którego zaczerpnięto niniejszą treść.