Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu
Jaroszewski Wojciech (3 II 1935 Poznań - XII 1993). Geolog, prof. UW. Specjalność: tektonika, także Tatr, gdzie prowadził badania nauk. od 1955. Aktywny turysta, członek nowego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (od 1989).
Z terenu Tatr ogłosił m.in. prace: Geologia pasma Świerkul (Acta Geol. Pol." 1957, nr 4), Tektonika serii wierchowej na wschodnim zboczu Bobrowca (tamże 1958, nr 2), Budowa geologiczna górnej części Doliny Kościeliskiej w Tatrach (tamże 1965, nr 4), Rowy grzbietowe w Tatrach ("Rocz. Pol. Tow. Geol." 1965, nr 2), W sprawie tektoniki Czerwonych Wierchów i Giewontu w Tatrach (tamże 1984, współautor). J. jest również współautorem Mapy geologicznej Tatr Polskich 1:30 000 (Wa.1979) i Słownika geologii dynamicznej (Wa.1985).Ponadto jest on autorem artykułów pop.-nauk.: Zagadka fliszu ("Turysta" 1957, nr 3), Zagadka kamiennego labiryntu (tamże 1958, nr 8, o rumowiskach skalnych Dolinki pod Kołem ), O ciosie w granicie tatrzańskim ("Tat." 1970, nr 2).
Przez wiele lat byt adeptem szkoły tatrzańskiej
Prof. dr E. Passendorfera. Potem terenem badawczym prof. Jaroszewskiego
stały się Góry Świętokrzyskie i ich obrzeżenie; plonem tych prac
była m. in. jedyna w literaturze światowej metodyczna monografia
drobnych struktur tektonicznych na obszarze nieorogenicznym.
Orócz tego podejmował prace z zakresu glaci-tektoniki w
czwartorzędzie niżowym, prace inżyniersko-geologiczne, a nade wszystko
studia teoretyczne nad metodami badawczymi tektoniki, oparte na
materiale terenowym z Tatr, Pienin, okolic Krakowa i z Gór
Świętokrzyskich oraz na badaniach eksperymentalnych. Późniejsze
race terenowe profesora objęły strefę krawędziową Roztocza Lubelskiego.
Przez wiele lat prof. Jaroszyński zabiegał słowem i piórem o rozwój polskiej terminologii tektonicznej i podręczników geologicznych. Był wykładowcą tektoniki na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, prowadził też wykłady specjalne z dziedziny drobnych struktur tektonicznych. Inspirował i kierował wieloma nie często w Polsce podejmowanymi pracami tektonicznymi o charakterze ścisłym i metodycznym. Jest też autorem i opiniodawcą wielu publikacji popularnonaukowych, uprawiał publicystykę z zakresu nauki i szkolnictwa. Tylko częściowo poza zawodem profesora leżały jego zamiłowania osobiste — odkrywanie nowych szlaków turystycznych i fotografia krajoznawcza.