Stanisław Brukalski

Nagrobek

Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu

Biogram

Stanisław Brukalski (urodzony 8 maja 1894 roku, zmarły 21 stycznia 1967) – polski architekt, mąż Barbary Brukalskiej-Sokołowskiej.

Studiował na Politechnice w Mediolanie i na Politechnice Warszawskiej. Od 1926 członek Grupy Praesens. Współtwórca i pierwszy prezes SARP. Uczestnik obrony Warszawy 1939; następnie jeniec obozu w Woldenbergu. Od 1949 profesor Politechniki Warszawskiej.

Do 1939 projektował wspólnie z żoną tanie, funkcjonalne budynki o prostych bryłach i subtelnych elementach plastycznych, zintegrowane z otaczającą je przestrzenią, m.in. dom własny w Warszawie (1927-1928), kolonie WSM na warszawskim Żoliborzu (1927-1939). Wraz z Bohdanem Lachertem, Bohdanem Pniewskim i Józefem Szanajcą projektant pawilonu polskiego na wystawę w Paryżu (1937). Pracował też na rzecz przemysłu stoczniowego (wnętrza statku Batory - w zespole).

Po II wojnie światowej m.in. współprojektant odbudowy warszawskiego Nowego Miasta. Był jednym z twórców koncepcji budownictwa mieszkaniowego spółdzielczego.

W roku 2011 Stowarzyszenie Żoliborzan ufundowało Nagrodę im. Barbary i Stanisława Brukalskich dla najlepszej inwestycji budowlanej Żoliborza.

Wybrane prace

    kolonie IV, VII, IX WSM na Żoliborzu (z żoną Barbarą, 1927-1932)
    dom na ul. Niegolewskiego 8 (z żoną Barbarą, 1927-1928)
    gmach Sztabu Głównego WP przy ul. Rakowieckiej 4a (1936-1938)
    kolonie XI, XII, XIII oraz 2 bloki kolonii IX WSM na Żoliborzu (1945-1960)
    zabudowa ul. Andersa (1953)
    teatr komedia na Żoliborzu (1952-1956)
    projekt odbudowy pałacu Czapskich i jego adaptacji na ASP (1945-1960).

Link do Wikipedii z biogramem Stanisława Brukalskiego, z którego zaczerpnięto niniejszą treść.

Kliknij, by powrócić do poprzedniej strony